Mały Książę

Kiedy pierwszy raz przeczytałam Małego Księcia byłam jeszcze uczennicą podstawówki i byłam bardzo zadowolona, że ta lektura okazała się nie tak długa i dość przyjemna. Kolejny raz Małego Księcia omawiałam w szkole gimnazjalnej i poczułam niechęć ... wyłącznie z wyłącznej potrzebie wewnętrznego buntu przed analizą, bo co tutaj analizować? Przecież tylko dorosły nie zrozumie o co chodzi.

"Najważniejsze w dorastaniu to nie zapomnieć, że było się dzieckiem" 

Ostatnio wieczorem doskwierała mi nuda. I wtedy wpadłam na genialny pomysł, by obejrzeć bajkę mojego dzieciństwa - krecika. Gdy byłam mała miałam całą kolekcję bajek na kasetach - od Rumcajsa, przez krecika, po wilka i zająca. Kiedy do pokoju weszła mama zaczęła się śmiać i mówić, że "cofam się". Dlatego szybko przełączyłam karty przeglądarki na strony z ofertami wynajmu mieszkań. 

Ostatnio coraz bardziej czuję ciężar "odpowiedzialności", planuję przyszłość i rezygnuje z rozrywek na rzecz "tego co ważne". Ale co jest tak naprawdę ważne?

Ostatnio między jedną, a drugą sprawą do załatwienia wybrałam się do kina na Małego Księcia.

Już od momentu, gdy zobaczyłam zwiastun wiedziałam, że muszę iść na ten film. 

Filmowa wersja Małego Księcia została wzbogacona i odświeżona. W książkową historię została

wpleciona inna, historia o małej dziewczynce, dla której mama ułożyła plan na całe życie dzielący się na poszczególne miesiące, tygodnie, dni, godziny, gdzie "nie ma miejsca na przypadek". Przeprowadzają się na osiedle, w którym wszystkie budynki są takie same, a poważni ludzie chodzą - dosłownie - jak w zegarku, bo są ludźmi sukcesu. 

Pośród tego uporządkowanego świata stoi pokraczny, nie pasujący domek należący do staruszka. Pragnie on podzielić się swoją historią z małą dziewczynką. Kuszona dziecięcą ciekawością odwiedza go i poznaje dalsze losy Małego Księcia.

Jednak przychodzi czas, gdy każdy musi odejść. W tym momencie dziewczynka postanawia odnaleźć Małego Księcia.  Co więcej, poszukiwania okazują się owocne, jednak Mały Książę już nie jest tą samą osobą. Jest już panem Księciem. Dorósł i zapomniał o byciu dzieckiem. Czy dziewczynce uda się przypomnieć mu o tym, co ważne i sprowadzić go na czas do pilota?

Polecam sprawdzić samemu. Mimo, iż jest to bajka nie jednemu dorosłemu może przypomnieć, że pogoń za lepszym życiem, sukcesem zawodowym i pieniędzmi nie jest czymś najważniejszym, bo:

"Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu."

A kto jak nie dziecko przypomni nam, że ważny jest drugi człowiek i poświęcony czas, by być i "oswajać" się wzajemnie?

I mimo, że jest to bajka, to są dwa momenty, które naprawdę mnie wzruszyły, ale trzeba było się trzymać, bo chyba tak trochę wstyd uronić łezkę na sali pełnej małych dzieci z rodzicami.

Jedynym mankamentem całego filmu jest spłycenie historii Małego Księcia o podróż i rozmowę z Pijakiem, Latarnikiem oraz Geografem. No, ale coś za coś. To film, a nie wierna ekranizacja.